چن سال پیش یه بازی اینترنتی رایج شده بود که توش باید یه توپیو طوری تو یه چهارچوب اینور اونور می بردیم که به چیزایی که همونجا هی وول می خوردن نخوره. بعد مثلا تو توضیحات بازی نوشته بود رکورد این بازی 18 ثانیه هست و هر کی بتونه 10 ثانیه نسوزه خیلی باهوشه و از این حرفا. بعد من بازی می کردم خیلی راحت یک دقیقه توپو نگه می داشتم! اوایل خودم کلی تعجب کردم ولی بعد گفتم شاید واقعا کلی هوش دارم و انیشتین زمانم. بعد فکر کردم نکنه امام زاده ای، چیزی باشم. البته بچه که بودم فکر می کردم بزرگ شم پیامبر می شم! به خدا! بعد که رفتم مدرسه تو کتاب دینی خوندم دیگه پیامبر نمیاد و آخریش حضرت محمد بود. بازم به خودم دلداری می دادم که خب صبر کن بزرگتر بشم با خدا صحبت می کنم حالا حکم ختم نبوتشو ملغی کنه دیگه. بیشتر از این که نیست. اصلا یه جورایی به پارتی بازی انگار اعتقاد داشتم. خلاصه. یه روز با بعضی رفیقای مورد اعتمادم رفته بودم کافی نت، خواستم هم برا دوستام کلاس بزارم و هم بدون مشورت با خدا از همین الان واسه خودم اصحاب جمع کنم. این بازی رو اوردم گفتم راحت می تونم یه دقیقه توپو نگه دارم. همه گفتن کوصیشر میگی. البته ناراحت نشدم که این حرفو زدن چون همه پیامبرا اولِ کار از این حرفا میشنیدن. کلی ادعا کردم. بعد بازی کردم ولی سه چهار ثانیه بیشتر دووم نیاوردم. دوباره امتحان کردم بازم نشد. اصحاب شروع کردن به ریشخند کردن.

اینجا بود که فهمیدم اینترنت دایال آپ من باعثه که بازی رو اسلوموشن ببینم. هیچی دیگه. فکر پیامبری رو از سرم بیرون کردم از اونموقع به بعد.