تبلور یک ذهن مازوخیست
ماکزیمال های دیازپام ِ کبیرتبلور یک ذهن مازوخیست
ماکزیمال های دیازپام ِ کبیردرباره من
تمام تلاشم اینه مبهم باشم، چطور میتونم تو چند جمله خودمو توضیح بدم؟
ادامه...
کمرنگ ولی مشترک...
- چی شده؟
- از کجا فهمیدی چیزی شده؟
- نمی‌دونم... می‌دونم دیگه.
- نمی‌دونم، کلی خواب در مورد همسر سابقم، کاترین می‌بینم. که مثل قدیما با هم دوستیم. و قرار نیست با هم باشیم... و با هم نیستیم، ولی... هنوزم با هم دوستیم. و اونم عصبانی نیست
- اون عصبانیه؟
- بله.
- چرا؟
- گمونم خودمو ازش مخفی کردم. تو رابطمون تنهاش گذاشتم.
- چرا هنوز طلاق نگرفتین؟
- نمی‌دونم، برای اون... اینا فقط یه تیکه کاغذه و ارزشی براش نداره.
- برای تو چی؟
- من آمادگیش رو ندارم. متاهل بودن رو دوست دارم.
- ولی شما بیشتر از یه ساله که دیگه با هم نیستین
- تو نمی‌دونی از دست دادن کسی که برات خیلی مهمه، چه حسی داره.
- آره... حق با توئه... متاسفم
- نه، عذرخواهی نکن. من متاسفم. حق با توئه... همه‌اش منتظرم که دیگه بهش اهمیتی ندم
- آه، تئودور... این خیلی سخته...
Her - 2013
دیگه اینجا نیستیا
آره! رفتم! تو همون دیازپام هم زیاد نیستم
