خب خیلی وقته که این وبلاگمو آپ نکردم. همیشه می گم وقت ندارم. اصلا کلا همیشه موقع هر کاری به همه دارم می گم وقت ندارم. همه هم از دستم  عصبی میشن میگن انگار رئیس جمهور مملکته که هی می گه وقت ندارم. تازه رئیس جمهور مملکتم گاهی میزنه به سرش دو هفته ی مملکتو به پشمشم حساب نمی کنه و سر کارش نمیره. البته احتمال می دم شاید تو این دو هفته مثلا بواسیر یا یبوست  داشته نمی تونسته راه بره.ما که از فیهاخالدون طرف خبر نداریم. (همین الان که داشتم به این بیماری ها فکر می کردم یه سرچ کردم ببینم این بیماری ها مانع راه رفتن هم میشه یا نه. بعد همزمان که داشتم نونمو گاز می زدم و چایی می خوردم در مورد بیماری بواسیر هم اطلاعات جالبی بدست اوردم! یه حالی شدم که نگو!)

در کل می خوام بگم تو محل کار هم میشه وبلاگو آپ کنم و نباید هی بهونه بگیرم که کار دارم و نمی رسم. ولی بالاغیرتا درک کنین که از صبح تا الان که ساعت چهار بعد از ظهر ِ روز ِ آخر ِ هفتست اینجا هستم و نهار هم نخوردم و الان هم با نون خالی و چایی دارم روزگار می گذرونم پس انتظار مطلب بامزه از من نداشته باشین.

(یه موضوعی اول تو ذهنم بود که در موردش بنویسم ولی الان هر چی فکر می کنم یادم نمیاد! امان از این حواشی! یه دوری می زنم بعدا میام بقیشو می نویسم)

(الان بعدا شد) یادم اومد. قرار بود در مورد "هیچی" بنویسم. نه اون "هیچی" معروف که آقا گفت! یعنی همینجوری بنویسم. بدون اینکه موضوعی از قبل تو ذهنم باشه. 

از اینجا شروع می کنم. از همینجایی که نشستم. اینجا سرعت اینترنتی فوق العاده ای داریم. جوری که گاهی احساس می کنم تو ژاپن ِ قبل از زلزله و سونامی هستم. و شمایی که تموم عمر با اینترنت 128 یا 256 یا نهایت 512 کار کردین نمی دونین چی دارم می گم. بعله، دارم فخر می فروشم!

هر روز غروب که کارم تقریبا تموم میشه تو گودر می چرخم. فیلم دانلود می کنم. و تو U tube الکی کلیپ ها رو می بینم. روزگار خوبیه. راضی ام. الان هم ساعت 5 شده و می خوایم کلکو بکنیم و بریم. نمی دونم شاید چیزای بیشتر می خواستم بگم ولی الان اصلا وقت نیست. قول می دم جبران کنم. قول می دم.